Znane malarki i ich wielkie dzieła (część II)

Sztuka malarska przez wieki była zdominowana przez mężczyzn, a kobiety-artystki często spotykały się z licznymi przeszkodami na drodze do uznania. Mimo tych trudności, wiele malarek zdołało wybić się i pozostawić trwały ślad w historii sztuki. Ich dzieła nie tylko odzwierciedlają wyjątkowy talent i kreatywność, ale również często niosą głębokie przesłania i emocje, które potrafią poruszyć odbiorcę.

Anna Bilińska-Bohdanowicz (1854-1893)

Jedna z największych polskich malarek XIX wieku. Była pierwszą Polką, która zdobyła sławę w Paryżu, który był ówczesną mekką sztuki, oraz pierwszą Polką o akademickim wykształceniu artystycznym. Najważniejszą częścią twórczości Bilińskiej były portrety utrzymane w stylu realistycznym, charakteryzujące się prostotą i siłą wyrazu. To np. "Dama z lornetką" , "Portret młodej kobiety z różą". Artystka miała indywidualne wystawy w wielu znanych miejscach świata. Ważne miejsce w jej twórczości zajmuje "Autoportret" , za który zdobyła złoty medal na Salonie w 1887 roku oraz srebrny na Wystawie Światowej w Paryżu w 1889. Artystka tworzyła także pejzaże np. "Krajobraz morski ze statkiem" czy "Widok ulicy Unter den Linden w Berlinie".

Natalia Gonczarowa (1881 – 1962)

Natalia Gonczarowa to rosyjska malarka nurtu określanego awangardą artystyczną. Razem ze swoim partnerem, Michaiłem Łarionowem brała aktywny udział w moskiewskiej awangardowej bohemie artystycznej. Obrazy Gonczarowej z tego bujnego okresu charakteryzują się świetlistością, oraz ułożonymi równolegle lub przeciwległe smugi kolorami. Najbardziej rozpoznawalne jej dzieła to chociażby "Koty" czy "Autoportret".

Louise Élisabeth Vigée Le Brun (1755-1842)

To najsłynniejsza francuska malarka XVIII wieku. Zasłynęła przede wszystkim jako główna portrecistka królowej Marii Antoniny i europejskiej arystokracji, w tym członków najznamienitszych polskich rodów. Artystka i jej dzieła wyznaczały wzory idealnego kobiecego piękna i elegancji. Wykonane przez nią portrety pragnęły mieć damy z najlepszego, arystokratycznego środowiska. Pomimo licznych sprzeciwów Louise została przyjęta do francuskiej Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby.

Do najznamienitszych portretów Louise Élisabeth Vigée Le Brun należą "Portret Henryka Lubomirskiego jako Amora Chwały", "Portret Marii Antoniny w stroju dworskim", "Adam Kazimierz Czartoryski w czerwonym płaszczu" ,"Portret Izabeli Lubomirskiej" i wiele innych.

Zofia Stryjeńska (1891-1976)

Stryjeńska nazywana jest często księżniczką malarstwa polskiego epoki art deco. Obok Tamary Łempickiej należy do najbardziej znanych polskich malarek dwudziestolecia międzywojennego.

Od 1911 roku w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium studiowała przebrana za mężczyznę. Niestety, rozpoznana po roku, powróciła do Krakowa gdzie zajęła się malarstwem i literaturą.

Jej twórczość przesiąknięta była polskim folklorem, historią i mitologią. Znana była z obrazów przedstawiających rok obrzędowy w Polsce, bóstwa słowiańskie, młodą wieś polską i łowy bogów. Spośród technik malarskich uprawiała przede wszystkim temperę, litografię, rysunek i plakat. Była także projektantką tkanin dekoracyjnych, zabawek i autorką ilustracji książkowych. Artystka brała udział w dekoracji wnętrz polskich statków pasażerskich Batory i Piłsudski i sali w cukierni E. Wedla w Warszawie.

Do jej najbardziej znanych prac Stryjeńskiej należą "Pastorałka", cykle "Bożki słowiańskie" i "Pascha" czy ilustracje do "Monachomachii" Krasickiego. Dzięki swoim licznym pracom przedstawiającym bóstwa starosłowiańskie uważana jest za prekursorkę rodzimowierstwa słowiańskiego.

Tamara Łempicka (1898-1980)

Nie jest dokładnie znane prawdziwe nazwisko Tamary Łempickiej. Część źródeł spekuluje, że urodziła się jako Tamara Rozalia Gurwik-Górska lub Tamara Rozalia Hurwitz, a niekiedy figuruje jako Maria Gurwicz-Górska. Jedno jest pewne - była córką rosyjskiego Żyda. Bez względu na jej pierwotne nazwisko, Tamara Łempicka stała się ikoną stylu Art Deco, słynącą z eleganckich i zmysłowych portretów, które oddają ducha lat 20. i 30. XX wieku. Pierwszy raz jej prace zostały wystawione w 1922 roku i spotkały się z niezwykle pozytywnym przyjęciem.

Tamara Łempicka jest bez wątpienia najbardziej znaną na świecie polską artystką epoki Art Deco. Słynie przede wszystkim z idealizowanych portretów, które charakteryzują się wyraźnie zarysowanymi liniami, oraz z aktów o lekko kubistycznych formach i nasyconych barwach. Jej dzieła, pełne elegancji i nowoczesności, stały się ikonami epoki jazzu i luksusu. "Autoportret w zielonym Bugatti" jest uznawany za jeden z najbardziej reprezentatywnych obrazów stylu Art Deco.

Tamara Łempicka jest absolutną rekordzistką aukcji sztuki. Do najbardziej znanych i najdroższych z jej dzieł należą "La Musicienne", "La tunique rose", a także najwyżej wylicytowany obraz w historii polskiej sztuki - "Portrait de Marjorie Ferry", sprzedany za 82 mln złotych. Jej sztukę znają kolekcjonerzy na całym świecie.

Frida Kahlo (1907-1954)

Nie sposób omawiać dokonań artystek malarek bez wspomnienia o jednej z najbardziej ikonicznych postaci w historii sztuki, Fridzie Kahlo. Ta meksykańska malarka była nie tylko osobą o wyjątkowym talencie, ale także symbolem niezależności i odwagi. Jej autoportrety, które ukazywały własne życiowe cierpienia i emocje artystki, są uważane za najznamienitsze i niezapomniane dzieła sztuki.

W malarstwie Fridy są bardzo widoczne wpływy rdzennej kultury meksykańskiej, co stało się jej znakiem rozpoznawczym. Jej prospołeczna sztuka łączyła się z ludem, ukazywała zamiłowanie do komunizmu. Frida Kahlo była jedną z pierwszych kobiet, które poprzez swoją sztukę wyrażały własną, niezależną tożsamość i swój własny punkt widzenia.

Jej najwybitniejsze prace to między innymi „The Frame", „Diego on my Mind”, "Autoportret z małpką" czy "Dwie Fridy".

Redakcja Gazety Gospodarczej vortalu OWG